Sastoji se iz čepa kojim je instrument zatvoren sa gornje strane (ne u potpunosti s obzirom da mu je odsečen jedan uzdužni deo da bi omogućio prolaz vazduha kroz cev svirale). Princip dobijanja tona je takav da se duvanjem uzana vazdušna struja iz sviračevih usta se upravlja u uski prorez (pisak ili labinu), gde se razbija o oštru ivicu i dolazi do treperenja usled deljenja vazdušnog mlaza na usni. Otuda se frula ubraja u labijalne instrumente, jer na lat. labea znači usna.
Na poleđini instrumenta nalazi se otvor sa oštrim bridom koji se naziva vetrilo, a koji seče vazduh stvarajući ton. Na dnu svirale nalazi se rupa koja se naziva oduška. Na prednjoj strani svirale nalazi se šest rupa pomoću kojih možemo izvesti sedam tonova (najčešće tonovi durske lestvice).
Izrada današnjih frula postala je prava majstorija. Savremeni graditelji izrađuju frule različitih veličina i štimova, kristalno jasnog tona i intonacije.
Graditelji frule često ukrašavaju rezbarijama, šarama u boji i bakarnom žicom ili gvozdenim obručima.
